خیز زود هنگام اصولگرایان برای انتخابات مجلس دهم.
چند روز پيش غلامعلي حدادعادل كانديداي انتخابات هاي رياست جمهوري و رياست مجلس سال هاي اخير بالاخره اعتراف كرد كه محمود احمدي نژاد عامل شكست اصولگرايان بوده است ...
در دومينوي شكست گرفتار شده اند و سوداي وحدت دارند. جلسات انتخاباتي شان براي انتخابات دو سال بعد ماه هاست كه شروع شده اما مي گويند به نتيجه نهايي نرسيده اند. حالااصولگرايان كه به تعبير خودشان با طناب احمدي نژاد به چاه شكست افتاده اند سرنوشت روشني براي رسيدن به وحدت ندارند. رقبايشان ديگر در انزواي اجباري نيستند.

خودشان آنقدر ليدر و جبهه و حزب دارند كه نمي دانند كداميك را بايد براي رسيدن به وحدت تشويق كنند. سردرگم هستند و خبري از بازنگري در ميان شان نيست تا ببينند چه شد كه با آن همه امكانات هيچ كدام از شش كانديدايشان راي نياورد؟ تنها سردرگمند و اضطراب حركت سريع دومينوي شكست را دارند. اين بار بحث در مورد انتخابات مجلس است و كاري سخت تر پيش روي آنها قرار دارد اما تفرقه و برودت شان هر روز بيشتر مي شود. براي آينده عجله دارند و حتي نيم نگاهي هم به گذشته ندارند. اين است وضعيت اين روزهاي جريان اصولگرايي كه دري كه هشت سال برايشان روي يك پاشنه چرخيده بود حالاتغيير وضعيت داده است.
   
اعتراف ديرهنگام به اشتباه
چند روز پيش غلامعلي حدادعادل كانديداي انتخابات هاي رياست جمهوري و رياست مجلس سال هاي اخير بالاخره اعتراف كرد كه محمود احمدي نژاد عامل شكست اصولگرايان بوده است. وي گفته بود كه يكي از دلايل پيروز نشدن اصولگرايان رفتارهاي احمدي نژاد بود كه با خانه نشيني 10 روزه، تصميمات خلق الساعه، پخش لوح فشرده در مجلس و تمكين نكردن از قوانين مصوب، هزينه هاي بسياري را به اصولگرايي تحميل كرد. شايد عجيب باشد حدادعادل كه طي هشت سال دوره رياست جمهوري محمود احمدي نژاد بيشترين سهم را در حمايت از دولت هاي نهم و دهم داشته به اين شكل اعتراف كند رييس جمهور سابق عامل شكست آنها بوده اما شرايط اين روزهاي كشور و باقي ماندن دو سال تا انتخابات مجلس دهم تا اندازه زيادي اصولگرايان را واقع بين كرده است و از سوي ديگر احمدي نژاد ديگر در قدرت نيست كه بخواهند براي او سينه چاك دهند. انتخابات رياست جمهوري يازدهم به اصولگرايان نشان داد كه بر خلاف تصورشان آنچنان هم شرايط به نفع آنها نيست. معرفي شش كانديدا از سوي اين جناح براي اين انتخابات كه هيچ يك حاضر نبودند به نفع ديگري كنار بكشند شرايط را پيچيده تر كرد و درست چند روز پس از پيروزي حسن روحاني در انتخابات رياست جمهوري حملات كانديداهاي اصولگرا عليه يكديگر آغاز شد. از كنايه هاي روزنامه هاي قاليباف به كنار نكشيدن سعيد جليلي گرفته تا افشاگري ها در مورد اينكه علي اكبر ولايتي ديگر كانديداي اصولگرا خود را از دسترس آيت الله مهدوي كني خارج كرده بود تا مجبور به كناره گيري نشود. شكست همراه با بهت اصولگرايان حالاآنها را به يك اضطراب دچار كرده است تا نكند كه اين بار هم در روي پاشنه هشت سال اخير نچرخد و آنها يك نهاد حياتي ديگر را هم از دست بدهند.
   
تفرقه يي كه هر روز بيشتر مي شود
حدادعادل كه اين روزها ليدري جريان منتقد دولت روحاني در مجلس شوراي اسلامي را در دست دارد اما يك پيش بيني ديگر هم كرده بود و آن هم اين بود كه اگر تفرقه مجلس نهم و رياست جمهوري يازدهم تكرار شود به طور قطع در انتخابات مجلس دهم نيز شكست مي خوريم. پيش بيني وي تا اندازه زيادي نزديك به واقعيت است چراكه شرايط اين روزهاي جريان اصولگرايي تا اندازه زيادي به هم گره خورده و تفرقه موجود ميان آنها حتي از انتخابات هاي گذشته نيز بيشتر است. يك سو اصولگرايان سنتي هستند كه كانديداي موردنظر آنها يعني علي اكبر ولايتي اين روزها رابطه نزديكي با هاشمي رفسنجاني و تيم دولت دارد. يك سوي ديگر اصولگرايان منتقدي هستند كه به هيچ عنوان با ساير اصولگرايان به وحدت نخواهند رسيد و اين روزها رابطه خوبي با دولت دارند. جبهه پايداري نيز كه براي حمايت از سعيد جليلي در انتخابات رياست جمهوري سنگ تمام گذاشته بود خود را تافته جدا بافته يي از ساير اصولگرايان مي داند و تجربه نشان داده است در وحدت با ساير اصولگرايان سر ناسازگاري دارد. كمي آنطرف تر حاميان محمدباقر قاليباف و محسن رضايي هم داراي تفكر كاملامتضادي با سايرين هستند. در انتخابات مجلس نهم آيت الله مهدوي كني كه ريش سفيد جريان اصولگرايي شناخته مي شود تلاش زيادي كرد كه ميان اصولگرايان وحدت برقرار كند: وحدتي كه نه تنها در آن انتخابات محقق نشد بلكه در انتخابات رياست جمهوري هم به آن نرسيدند و با توجه به بي توجهي هاي اصولگرايان به توصيه هاي وي در انتخابات اخير بعيد به نظر مي رسد كه اين بار وي پيشقدم ايجاد وحدت ميان اصولگرايان شود. هرچند كه خبرهايي از جلسات انتخاباتي قاليباف و جليلي براي رسيدن به وحدت در انتخابات مجلس مي آيد اما بي توجهي اين دو كانديدا براي رسيدن به وحدت در انتخابات رياست جمهوري و تفاوت هاي طيف طرفداران اين دو نفر نشان داده است كه رسيدن به وحدت در ميان اصولگرايان اين بار سخت تر است.
   
 رقيب تازه نفسي كه هيجان زده نيست
 رقيب شان اما تازه نفس است. انرژي ذخيره شده هشت سال گذشته شان را به اين آساني و زودي تخليه نمي كنند. آن گونه كه مرتضي مبلغ، معاون سياسي وزارت كشور در دوره اصلاحات مي گويد: «ميان اصلاح طلبان چنين تحركات زودهنگام و هيجان زده يي ديده نمي شود. طبيعي است كه حدود دو سال ديگر تا انتخابات مجلس دهمزمان باقي است و به طور طبيعي تحركات انتخاباتي از يك سال مانده به انتخابات آغاز مي شود قطعا اصلاح طلبان نيز در زمان خود تحركات لازم را شروع مي كنند، اما به نظر مي رسد هم اكنون براي اين كار زود است». به گزارش ايلنا وي تاكيد كرده است كه «به نظر مي رسد نگراني و اضطراب محسوسي در اصولگرايان به وجود آمده چرا كه آنها احساس مي كنند در ادامه انتخابات رياست جمهوري در يك فرآيندي از دومينوي شكست هاي جديد قرار مي گيرند و مجلس دهم را نيز از دست خواهند داد، به ويژه اينكه رفتار اين جريان ها در هشت سال گذشته به گونه يي بوده است كه ناكارآمدي هاي مفرطي در عرصه مديريت اجرايي جامعه به نمايش گذاشته و مردم را با دردسرهاي گسترده يي مواجه كرده است». حالانگراني اصولگرايان علاوه بر تفرقه و برودتي كه به آن دچار شده اند از اقبال جامعه به اصلاح طلبان نيز هست: اصلاح طلباني كه برخلاف اصولگرايان ترجيح مي دهند به جاي جلسات زودهنگام انتخاباتي به امور مطالعاتي بپردازند و به دور از تحركات هيجاني براي انتخابات مجلس برنامه ريزي كنند. حالااصولگرايان كه حدادعادل مي گويد با آمدن احمدي نژاد بسياري از آنها دچار سر درگمي شدند به جاي گزينه بازنگري بر گزينه تعجيل دست گذاشته اند تا شايد به نتيجه برسند: نتيجه يي كه آن گونه كه حدادعادل مي گويد با توجه به فاصله يي كه تا زمان برگزاري انتخابات باقي مانده برگزاري جلسات به جمع بندي نهايي منجر نشده است. بايد منتظر ماند و ديد جريان اصولگرايي با آن همه امكانات اين بار هم در دومينوي شكست جلو مي رود و سوداي وحدت باز هم محقق نمي شود يا اينكه اصولگرايان از گذشته عبرت مي گيرند و راه حل جديدي را برمي گزينند؟