رفتار شناسی جریان تزویر .
شاید جریان تزویر عمری به درازای حیات دیکتاتوری ها داشته باشد. معتقدان به استبداد یا با توسل به تزویر سعی در انقیاد ذهنها و در نهایت سروری بر انسانها دارند یا به سبب اِعمال خشونت تلاش می کنند دیگران را به رفتاری ریاکارانه وا دارند.
تاریخ نشان می دهد که همپای تلاش آزادیخواهان این مرز و بوم جریانات مخالف با مردمسالاری نیز گاه رو در رو و گاه با تزویر و فریبکاری و سوء استفاده از آنچه مردم آنها را عزیز و مقدس می شمارند به اهداف ریا کارانه خود رسیده اند.

وقتی در دوران مشروطه آزادیخواهی به شکل نوین آن فریاد واقعی مردم ایران، به جهت رهایی از استبداد و استعمار، شد وابستگان دربار قاجار و بیگانه پرستان راهی برای خود جز، در مقابل هم قرار دادن آزادی های مشروع خدادادی با آن چه دین می خواندند، نیافتند.
تاریخ اما نتیجه خوشایندی را پیش روی ما قرار می دهد؛ این جریانات گرچه راه نیل به مردمسالاری را سخت و پرهزینه می کنند ولی در نهایت علیرغم سوء استفاده از اندیشه های عوام پسندانه توسط مردم پس زده می شوند.
کشور ما در حال حاضر نیز به عنوان جامعه ای در حال گذار مبتلا به چنین فضاسازی های دور از اخلاق است.

جریان تزویر ابایی ندارد که به هر گونه دروغ، تحریف و حتی چرخش در مواضع خود دست بزند و آن را در عین ابتذال به دین و غیرتِ وطن پرستی نسبت دهد.

این جریان تصویری تحریف شده از هر مقوله مقدّسی حتی دین ارائه می دهد تا به مقاصد خود برسد.

در مرام ایشان اختلاس های چند هزار میلیاردی از بیت المال مباح است ولی برخی از مسائل سیاسی جناح مقابل، آن قدر به دین ارتباط پیدا می کند که کفن پوشی می طلبد. فریبکاری ایشان خرافات را تا آن حد به دین خدا پیوند می زند که یکی از عشّاق میکروفون در سخنرانی های بی بدیل(!) خود مدعی می شود که نمک طعام غذای سالانه خود را از شستشوی جوراب راهپیمایان روز اربعین تهیه می کند و آن را ملاک ذوب در ولایت می داند!

در تفکر تزویریان دروغ و نیرنگی که به قدرت و مکنت ایشان بینجامد کمال شرع مقدّس است! جریانی که تا دیروز در برابر تورم 40 درصدی و سقوط 400 درصدی ارزش پول ملی سکوت نموده بود اکنون بر مصیبتی که امید به ظهور آن، پس از اجرای فاز دوم هدفمندی، دارد، اشک تمساح می ریزد.

رسانه تزویر نیز که تا پیش از این در اثبات کارآمدی دولت اصولگرا فضای خود را پر از نمایش درد و رنج مردم اروپای غربی و آمریکای شمالی(!) کرده بود اکنون ناگهان فضای دیگری یافته است که نشانی از این مصیبتها در بلاد کفر، پس از روی کار آمدن دولت اعتدال وجود ندارد.

جریان تزویر که جز در سایه نا آگاهی مردم محکوم به فنا می باشد از حقوق بشر تنها حقوق همجنسگرایان را می بیند (یا می خواهد ببیند).

تئوریسین های تزویر که آزادیهای مشروع سیاسی را سوغات مبتذل غرب می دانند و گاه آن را با بی بند و باری جنسی برابر می دانند به یک باره از همین ارزش های غربی به سبب بسته شدن معدود رسانه های دروغ پرداز خود سود می جویند و هزاران دلیل می آورند که این مخالف آزادی است!

این روزها اما یکی از چرخش های عوام فریبانه برادران به ظاهر ارزشی در ماجرای پدید آمده پس از مرگ ریچارد فرای، ایران شناس آمریکایی، را شاهد هستیم.

وی پیش از این در سال 1389 و در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد از دولت وقت خواسته بود که مدفنش در اصفهان در کنار زاینده رود باشد.

فرای که در آن زمان با دعوت رسمی دولت دهم در ایران حضور داشت با لقب پروفسور خطاب می شد و در حالی که حضورش در صدا و سیما و رسانه های اصولگرا مورد ستایش و تمجید قرار می گرفت، یک خانه اختصاصی از رئیس دولت وقت هدیه و علاوه بر آن تعهد دولت ایران به خواسته اش را نیز قول گرفت.

اکنون اما جریان تزویر به یکباره در چرخشی حاکی از بصیرت و در راستای مبارزه با فتنه گری(!) متوجه شده است که ریچارد فرای جاسوس سی آی ای بوده است و ( بیست و اندی سال پیش از دعوتش توسط دولت اصولگرا) در سفرش به ایران به نفع آمریکا جاسوسی می کرده است! روزنامه هایی که سال 1389 به یمن ورود ایران شناس آمریکایی توسط دولت محبوبشان با تعریف و تمجیدهای فراوان، از او می نوشتند اکنون در ادای وظیفه دینی و میهنی خود(!)

سعی دارند غیرت گروههای فشار همیشه در صحنه را بجنبانند که بازهم وقت آن است که در کمال نا آگاهی به سرکردگان تزویر سواری بدهیم و دولت مردمی را با چالشی دیگر روبرو کنیم.

مدعیان دین و مذهب را چه شده است که این گونه بی محابا مرزهای اخلاق، دین و انسانیت را در می نوردند.

آیا صباحی ریاست بر ملتی - که حداقل در انتخابات اخیر نشان داده اند که آنان را نمی پذیرد- این قدر در چشم شان قیمتی آمده است که حاضرند انسانیت و آخرت خود را فدای آن نمایند؟ واقعاً در کجای دنیایی که آنرا مظهر کفر و مادیگری می پندارند این چنین دین و اخلاق بازیچه می شود؟

به نظر می رسد که در سایه بلوغ و آگاهی فزاینده جامعه در حال گذار، این رفتارها به نفع دین و ارزش ها وادار به عقب نشینی خواهد شد.