حداد عادل؛ سیاستمداری که هیچگاه «قلندر» اصولگرایان نشد /مجلس دهم، مجلسی بدون «ادیب سیاستمدار»؟
حداد عادل قلندر و رهبر اصول گرایان نیست اما نقش تاثیرگذاری در جریان راست ایران دارد. او هیچگاه نتوانسته است این جریان را رهبری کند اما بخشی از جریان اصول گرایی نظرات او را مورد توجه قرار می‌دهند.

از میان تمام روسای مجلس ایران حداد عادل تنها رئیس مجلسی است که تنها یک دوره به صندلی ریاست پارلمان ایران تکیه زده است و همین مسئله بیانگر این معناست که « ادیب سیاستمدار ایران» در سیاست ورزی برخلاف ادبیات ید طولایی ندارد.

هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، ناطق نوری و علی لاریجانی هیچگاه در جریان رقابت برای کسب کرسی ریاست مجلس، زمین بازی به رقیب واگذار نکردند اما حداد عادل چندبار، پنجه در پنجه علی لاریجانی برای کسب ریاست مجلس انداحت اما هر دو بار نیز مغلوب « فیلسوف سیاستمدار» شد.

حداد در سودای رسیدن به کرسی ریاست قوه مجریه نیز طعم ناکامی را چشیده است. کسی که در انتخابات 92 با هزار آرزو و در قالب ائتلاف 2+1 با دکتر ولایتی و قالیباف وارد کارزار شد اما در آخر به واسطه اختلافات سیاسی با این دو نامزد انتخابات و پی بردن به این معنا که رای‌اش از دیگران نامزدهای انتخابات کمتر است، از انتخابات ریاست جمهوری کنار کشید تا بازهم نشان بدهد که رئیس مجلس سابق، سیاست ورز بزرگی در عرصه سیاسی ایران نیست.

حداد عادل بعد از چشیدن طعم تلخ این شکست‌ها، سعی کرده سیاستمدار بودن را به شکلی دیگر دنبال کند. او در آخرین گفت‌وگوی خود با رسانه‌ها اعلام کرد که دیگر مایل نیست، رقابت برای ریاست مجلس را در پارلمان نهم تکرار کند. حداد می‌گوید:« آن رقابت مربوط به قبل از انتخابات ٩٢ بود. الان دوران رقابت داخلی ما اصولگرایان نیست.»

این سخنان نشان می‌دهد که حداد دیگر علاقه ندارد وارد رقابتی شود که شکست آن از قبل قابل پیش بینی است. حداد عادل با توجه به جایگاه علی لاریجانی بین نمایندگان و در میان بزرگان نظام، می‌داند که اگر دوباره طعم رقابت با لاریجانی را بچشد، ثمره‌ای جز شکست برای او نخواهد داشت.

شکست در آستانه انتخابات مجلس دهم می‌تواند حضور حداد عادل را در مجلس دهم تحت تاثیر خود قرار دهد. رئیس مجلس هفتم شورای اسلامی، سه دوره رای اول مردم تهران در انتخابات مجلس بود اما انتخابات این دوره مجلس برای حداد و اصول گرایان حکایت دیگری دارد. آنها در این دوره، رقبای جدی به نام طرفداران دولت روحانی و اصلاح طلبان دارد و همین می‌تواند جایگاه رای حداد عادل در میان تهرانی‌ها را با افول چشمگیری روبرو کند. به ویژه اگر چهره‌های سرشناسی از جناح اصلاح طلب و یا نزدیکان رئیس جمهور در انتخابات شرکت کنند.

حداد عادل در کنار این مسائل هنوز برای خود شانس ریاست مجلس را قائل است. او هم مانند بسیاری از اصول گرایان چشم به تیر ماه سال 94 دوخته است و اعتقاد دارد که اگر روحانی نتواند با کشورهای 1+5 به توافق برسد، مردم از او ناامید می‎شوند و دوباره به سمت اصول گرایان خواهند آمد. همین رجعت مردم به عقیده حداد و دوستانش می‌تواند زمینه ساز بازگشت حداد به هیئت رئیسه مجلس را فراهم کند.

حداد عادل با توجه به سابقه‌اش، رئیس مطلوب اعضای جبهه پایداری و اصول گرایان مخالف دولت روحانی است. کسانی که متانت و آرامش حداد را به سیاست ورزی و سخنوری لاریجانی ترجیح می‌دهند.

حداد در قبال دولت روحانی نیز سعی کرده است رفتاری احتیاط آمیز داشته باشد. او در نه در قالب طرفداران روحانی تعریف می‌شود و نه در جایگاه مخالفان سرسخت روحانی می‎نشیند. او سعی کرده است هر دو طرف ماجرا را راضی نگه دارد. حمایت حداد عادل از وزیر ارشاد در ماجرای تک خوانی زنان نمونه بارز این معناست. به نظر می‌رسد حداد نیم نگاهی به رای طرفداران دولت در انتخابات مجلس دهم دارد و به خاطر همین سعی می‌کند هم ساز با برخی از همفکران خود در مجلس نباشد.

حداد عادل قلندر و رهبر اصول گرایان نیست اما نقش تاثیرگذاری در جریان راست ایران دارد. او هیچگاه نتوانسته است این جریان را رهبری کند اما بخشی از جریان اصول گرایی چون ایثارگران و رهپویان و دیگر تشکل های نوظهور این جریان نظرات او را مورد توجه قرار می‌دهند و همین باعث می‌شود هرگاه اصول گرایان نیت حضور در انتخابات می‌کنند، نام حداد عادل به عنوان یکی از بازیگران مهم شناخته شود.

روزها و ماه‌های پیش رو برای حداد بسیار مهم است و می‌تواند آینده‌ متفاوتی را برای این سیاستمدار ایرانی رقم بزند. اما آنچه که بیش از همه مهم تر است این معناست که مجلس دهم می‌تواند مجلسی بدون حداد عادل باشد.